Odpust jest szczególnym środkiem pomocy duchowej polegającej
na darowaniu kary doczesnej za grzechy odpuszczone co do
winy w Sakramencie Pokuty. Można go ofiarować we własnej
intencji lub za osobę zmarłą, skracając w ten sposób czas mąk czyśćcowych.
W wyjątkowych dla Kościoła latach, tradycją stało się wyznaczanie
przez biskupa, za zgodą Stolicy Apostolskiej miejsc odpustowych.
Przeżywany aktualnie Rok Życia Konsekrowanego, ogłoszony przez papieża
Franciszka, stał się okazją do powołania również w naszej diecezji
kościołów i kaplic odpustowych. Zgodnie z decyzją Ks. Abpa Henryka
Hosera również nasza kaplica stała się taką świątynią. Z tej racji każdy
wierny może uzyskać odpust zupełny po spełnieniu czterech warunków:
1. Godne przyjęcie Komunii Św. – tzn. po dobrze odprawionej
Spowiedzi świętej. Po jednej Spowiedzi świętej można przyjmować wielokrotnie
Ciało Pańskie, np. codziennie przez cały miesiąc.
2. Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, nawet
lekkiego – tzn. trzeba wykluczyć na przyszłość dobrowolne i świadome
powtarzanie grzechów ciężkich i lekkich, czyli nie wolno u siebie
tolerować złych przyzwyczajeń lub dobrowolnie trwać w jakimkolwiek
nałogu. Brak takiej wolności – wyklucza możliwość uzyskania odpustu
zupełnego (można jednak uzyskać odpust cząstkowy).
3. Pobożne nawiedzenie kaplicy odpustowej i udział w Eucharystii
lub Liturgii godzin, albo oddanie się przez odpowiedni czas pobożnym
rozważaniom, dodając na koniec „Ojcze nasz”, wyznanie wiary i pobożne
wezwanie do Najświętszej Maryi Panny (np. „Pod Twoją obronę”).
4. Modlitwa w intencjach Ojca Świętego – np. „Ojcze nasz”
i „Zdrowaś Maryjo” lub jakakolwiek inna modlitwa.
Odpust zupełny jest jednym z największych darów miłosierdzia Bożego,
który człowiek może uzyskać jeden raz dziennie.