[wdi_feed id="1"]

Założycielem Zgromadzenia Pasjonistów jest Paweł Franciszek Danei, który po obłóczynach przyjął imię Paweł od Krzyża. W wieku 18 lat (1713 r.) podczas słuchania kazania głoszonego przez swego proboszcza, Paweł zdał sobie sprawę z całej swojej niedoskonałości i małości wobec Boga, pojawił się u niego nawet strach wobec Boga i ciągły niepokój o zbawienie. Po odprawieniu spowiedzi generalnej podjął postanowienie: „oddać się świętemu i doskonalszemu życiu”.
Latem 1720, gdy po przyjęciu Komunii Świętej powracał z kościoła kapucynów do domu ujrzał siebie przybranego w czarną opończę z białym krzyżem na piersi; pod krzyżem zaś widniało wypisane białymi literami święte imię Jezus. Wtedy uświadomił sobie, ze ma nosić taki żałobny habit na pamiątkę Męki Pańskiej oraz ożywiać „wdzięczną pamięć o Niej w duszach wiernych”. W roku 1721 stara się w Rzymie o zatwierdzenie napisanej podczas czterdziestodniowych rekolekcji w Castellazzo reguły, jednak nie otrzymuje audiencji u papieża. Dopiero w maju 1725 roku papież Benedykt XIII słownie zachęcił Pawła do tworzenia grupy towarzyszy i wprowadzenie w życie natchnień zesłanych od Boga.
W 1728 roku już jako kapłan wraz z rodzonym bratem Janem opuszcza Rzym i udaje się na Monte Argentario, do pustelni św. Antoniego którą objął już w roku 1720 po przyjęciu habitu. Dnia 11 lipca 1728 r. Paweł i jego sześciu współbraci publicznie złożyli pierwszą profesję trzech ślubów zakonnych, dodając czwarty: szerzenia nabożeństwa i kultu Męki naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Pisemnego zatwierdzenia reguły dokonał papież Benedykt XIV na prawie diecezjalnym. W 1746 r. ten sam papież jeszcze raz potwierdza zgromadzenie jednak nadal o ślubach prostych. W 1769 r. papież Klemens XIV bullą „Supremi Apostolatus”, po przejrzeniu i poprawieniu przez specjalną komisję reguł, zatwierdza oficjalnie Zgromadzenie Kleryków Bosych Najświętszego Krzyża i Męki Pańskiej (dawna nazwa Zgromadzenia) na prawach papieskich. Ostateczne potwierdzenie zgromadzenia ma miejsce miesiąc przez śmiercią Pawła w roku 1775 uczynił to papież Pius VI bullą „Praeclara virtutum exempla”. Zgromadzenie ze ślubami prostymi zostało wówczas obdarzone przywilejami zakonów o ślubach uroczystych.